Vide „Dogville” von Triera. Wyrysowany kredą obrys domu to dom. Dwaj szekspirowscy aktorzy w najnowszym kamuflażu, strzelający do siebie z M4A1 deklamują o swoim pojedynku na miecze. Tego typu rzeczy. Deklaratywna aranżacja larpa. Nie należy mylić z po prostu badziewną scenografią, scenografia symboliczna jest raczej przemyślanym środkiem. Nie znaczy to, że koniecznie mądrym i że zawsze pasuje do opowieści, ale jest to zabieg celowy, nie wypadek przy pracy.